noisyjohn

οι Μαινάδες του Κηφισού

Ενα μικρό κορίτσι παρακολουθεί με τις φίλες της (μαιναδες του Κηφισού) την υπεξαίρεση του αλατιού από το Ελληνικο Μονοπώλιο. Από τοτε εξαναγκάζει τον πατέρα της (κλέφτη του αλατιού) τις νύχτες να την νανουρίζει με παραμύθια σχετικά με το αλάτι.
Μεγαλώνοντας και αφου περάσει χρόνια κάνοντας οικογενεια θα οδηγηθεί στις αλυκές όπου και θα δουλέψει, λες και το αλάτι της ζητά να ξεχρεώσει τις ανομίες του πατέρα της.
Εκει θα ζητησει να τις λένε ιστορίες των αλυκών και υπόσχεται να βραβεύσει την καλύτερη με ότι έχει ανάγκη ο εξιστορητής.. Οι ιστορίες λέγονται καθε βράδυ και αυτή βρίσκει ελαττώματα, μεχρι την τελευταία νυχτα που ανακαλύπτει πως όλες οι ιστορίες ανήκουν στον ανάπηρο φύλακα των αλυκών που θέλοντας να την ευχαριστήσει καταπιάνεται με την συγγραφή τους.
Ετσι η ηρωίδα, πηγαίνει στην καλύβα του να του δώσει το έπαθλο, το οποίο είναι εντελώς απρόσμενο για τον ανάπηρο και αναζωγονητικό σε σημείο που τον γιατρεύει από την ψυχολογικη του αναπηρία.
Βγαίνοντας η γυναίκα θα βρεθεί μπροστα στον σύζυγό της που ειδοποιημενος από κάποιαν άλλη (που ζητουσε εκδίκηση) θα την σκοτώσει στους αλατοσωρους με 28 μαχαιριές λέγοντας της πως θα την αφανισει
Εκεινη γελά και απαντά πως δεν αφανιζεται. Απλώς επιστρέφει μαζί με το αλάτι και το νερό στα σπλάχνα της γης απ΄οπου και προήλθε..
Ο φύλακας των αλυκών μετα τα γεγονότα αυτά κατασταλάζει πως η επιθυμία του είναι να καταγράφει τις ζωές των άλλων και αρχίζει το πρώτο του μυθιστόρημα με την ιστορία που έζησε το καλοκαίρι εκείνο του 1968 στις αλυκές του πατέρα του, που κάποτε στρατιώτης, προκειμένου να δει την δική του αγαπημένη, ειχε αργήσει να φύγει για να απλώσει το αλάτι στους χιονισμενους δρόμους της Βόρειας Ελλάδας.

 audio

video

audio

video

... μια δυνατή και σοβαρή γυναικεία φωνή έσκισε την ησυχία, έσκισε τον ουρανό, έσχισε την γη, έσχισε τα τζάμια του πούλμαν, έσχισε τις ταπετσαρίες, την μορφή του διευθυντή που έπεσε στο λερωμένο πάτωμα, έσκισε και τα μάτια της Βιργινίας στα δυο στα τέσσαρα, στα οκτώ και στα δεκάξι κομμάτια, ράγισε την αρτιότητα της, την πραγματικότητα της, ράγισε αυτήν την ίδια την ύπαρξη της, γυρεύοντας απεγνωσμένα μιαν άκρια, μια γωνιά να τοποθετήσει, αυτήν την φωνή, αυτόν τον ήχο, αυτή την οδύνη.

«Επέσατε θύματα, αδέρφια, εσείς
Σε άνιση Πάλη κι Αγώνα
Ζωή, λευτεριά και τιμή του Λαού
Γυρεύοντας, βρήκατε μνήμα ....»

Φυσικά και δεν επέτρεψε ο σκαιός διευθυντής να ακουστεί όλος ο ύμνος, ώστε να προκάμει να προστατεύσει τα αγνά ώτα των μαθητριών...
«Βάλε μπρός, βάλε όπισθεν, βάλε πρώτη, βάλε ταχύτητα, κατεβάστε τις κουρτίνες, κλείστε τα παράθυρα, βάλε πρώτη κίνα, γρήγορα, τους άπιστους, τους άτιμους, τους λερούς, που θα ρίξουν μικρόβια στα παιδικά μυαλά, τραγουδούν, τραγουδούν μέσα στον ιερό χώρο, τραγουδούν οι μπάσταρδοι, φύγε βλάκα, φύγε γρήγορα, φύγε, φύγε» ......

Μαινάδες του Κηφισού
της Ελένης Στασινού
παρουσίαση του βιβλίου
(εκδόσεις Γκοβόστη 2018)

video

video