|
The PsychoΙsolator (Ο ψυχοβγάλτης του 73)
1970 τότε που όλα ήταν κοντινά. Η απόσταση από την σκέψη στην πράξη ήταν μικρή και ήμασταν 20 ετών. Οι ηχογραφήσεις του τότε δεν έχουν καμμία σχέση με την ποιότητα ήχου της ψηφιακής τεχνολογίας που συνηθίσαμε. Οι μουσικές φράσεις είναι αφελείς, οι εκτελέσεις άστα να πάνε. Κι όμως με γοητεύουν ακόμα. Τι έχουν; Ψυχή, κάτι που συνήθως λείπει από τα πεσρισσότερα σημερινά συγκροτήματα. Ετσι είναι, σήμερα έχουμε καλούς, μελετημένους και δεξιοτέχνες μουσικούς όμως η μουσική τους είναι συνήθως νερόβραστη (έτσι τουλάχιστον φαίνεται σε εμένα που μεγάλωσα με rock και blues. Τα ποπ τραγουδάκια μου φαντάζουν μια ανακατεμένη κρύα μπουγάδα χρωματιστών με χρώματα ξεθωριασμένα). Ποιός να μου το έλεγε οτι θα αντιδρώ σαν τους γονείς μας, "εμείς στον καιρό μας ...". Ας είναι. Τουλάχιστον τα ζήσαμε. Πέρα λοιπόν από την νοσταλγία για εκείνη την εποχή, ας επαναφέρουμε όσο γίνεται τη δυναμή της, στο μέτρο που οι σημερινές συνθήκες μας το επιτρέπουν. Η ψηφιακή μετατροπή έγινε από ταινία 48 ετών !! που όμως επέζησε!. Είναι μια ηχογράφηση πιάνου διάρκειας οκτώ λεπτών που έγινε με δύο μαγνητόφωνα. Τότε δεν υπήρχαν περιθώρια για διορθώσεις και μετά από πρόβα τριάντα λεπτών πάτησα το REC και ότι βγήκε. Αφελής η εκτέλεση, όσο μου επέτρεπαν τα μαθήματα πιάνου έξι μηνών. Ο ήχος βελτιώθηκε με προγράμματα ψηφιακής επεξεργασίας ήχου για να ελλατωθεί ο θόρυβος και το "τρεμούλιασμα" της ταινίας.
|
||||||
